Blogs
Een dagje ouder . . .
Toen ik afgelopen woensdag in een overvolle trein een zitplaats kreeg aangeboden, maakte ik daar dankbaar gebruik van.. Ik kon het niet nalaten te vermelden dat het de eerste keer was dat er iemand voor me opstond. Ik word echt een dagje ouder. .
Vanaf september geef ik minder les. Het was in het begin wel wennen om op dinsdagochtend alle tijd te hebben om op te staan en tijdens mijn rondje op de markt de klok van de Oude kerk niet in de gaten te hoeven houden.
In de avond volg ik met veel plezier tangoles en oefen in verschillende salons in de buurt. Ik kan wel zeggen dat het snel went dat afbouwen. Er treed ook een zekere nonchalance op bij noteren van afwezigen in de agenda en laat ik ook administratief verschillende steken vallen. Ik heb er vrede mee. Zo ben ik minder op Facebook te vinden en heb ik vanaf de zomer geen nieuwsbrief meer gestuurd. Ik geniet van het geven van lessen yoga en zwangerschapsyoga. Met de aanverwante zaken heb ik steeds meer moeite en die nemen in verhouding best veel tijd en ruimte in. Daarom wordt dit echt de laatste nieuwsbrief. Het is goed zo. Als je op de hoogte wilt blijven van wat er in de praktijk te doen is, kijk dan op de website.
Voorlopig blijf ik nog lesgeven op donderdagochtend, donderdagavond en vrijdagochtend. Op dinsdag- en woensdagavond geeft collega Bianca Kleijer les.
Meester van je gedachten
In het voorjaar boek ik voortvarend een ticket naar Madrid voor de zomervakantie. Zo kan ik een bezoek aan de hoofdstad van Spanje combineren met het bezoeken van oudste zoon Allard en zijn gezin, dat ieder jaar in de zomer bij familie verblijft. Na enkele jaren corona kan dit weer.
Na het boeken van de ticket en het hotel wordt mijn hoofd erg creatief en er verschijnen, ondanks de bestemming, geen zonnige scenario's met de bijbehorende gevoelens tot gevolg. Hoe dichter bij de datum van vertrek hoe gekker. Ik bedenk uitvluchten en verzin een medereiziger. Een deel van mij vind alleen reizen in het buitenland spannend.
Op 27 juli is het eindelijk zover. Ik besluit het stap voor stap te doen, zodat ik het kan overzien. Eerst de trein, daarna de juiste vertrekhal zoeken en de juiste rij en na 2 uur zit ik voldaan nog 2 uur te wachten, voordat het vliegtuig eindelijk vertrekt.
De reis verloopt voorspoedig en na wat zoeken op vliegveld Barajas kom ik op het metrostation aan voor het laatste stukje. Daar koop ik meteen een 10 rittenkaart voor de komende dagen. Trots dat dit gelukt is ruk ik de gescoorde pas uit het vakje beneden in het apparaat. Zoek mijn weg via verschillende lijnen naar het hoofdstation Sol, in het midden van de stad. Ik geniet van de reuring om mij heen, ontdekt de vertrouwde Decathlon en met hulp van Google maps bereik ik mijn hotel. Tussendoor controleer ik of ik mijn pasjes nog heb. Het zijn er 3. Tot mijn schrik kan ik er nog maar 2 vinden. Het is de ING pas, die ontbreekt. Ik ga al mijn zakken na en kijk in mijn portemonnee. Echt niet. Meteen blokkeer ik via de app mijn pas.
Ik check in en neem mijn nieuwe thuis in. Mijn portemonnee bevat ruim 5 euro, genoeg voor een kopje koffie. Ik bel meteen de ING en daarna nog eens. Open een account bij Western Union, zodat ik geld kan opnemen. Daarna zoek het dichtbijzijnde kantoor en daarbij spreek ik veel behulpzame mensen. Uiteindelijk ben ik opgelucht dat dit obstakel op een rustige manier is genomen, zonder mezelf iets te verwijten. Waarschijnlijk heb ik de pas in de betaalautomaat van de metro laten zitten. Het is een leerzame en nodige les. Wat er ook gebeurt, het komt altijd goed waar dan ook. Mindfulness in de praktijk.
Ik geloof het niet meer mijn gedachten. Vanaf nu ben ik daar meester over.
Ben jij ook zo creatief in je hoofd? Laat het me weten via mail
Oefenen met een glimlach
Op een regenachtige dinsdagmorgen, ben ik net op tijd mijn tent uit om aan het yogaprogramma mee te doen. In een klein groepje beginnen we met staande losmaakoefeningen. Op een gemakkelijke manier een beetje slingeren met de armen en benen en het hele lichaam losschudden. De sfeer is ontspannen en opgewekt.
Daarna beginnen de staande, zittende en liggende asana's en hoe het gaat verstrakt hier en daar een gezicht en verschijnt er een frons. Ook bij mij. De blije gezichten van daarnet zijn plots verdwenen. De leraar Wim, stuurt bij en vraagt te glimlachen en daarna eens naar de overkant te kijken. Zie je geen glimlach tegenover je, dan mag je je tong uitsteken. Zo eenvoudig is het, de ontspanning verschijnt weer en het wordt luchtiger en lichter.
De glimlach staat voor ontspannen oefenen, die aangeeft hoe je met jezelf omgaat in wat je doet. Naast het lichaam dat grenzen aangeeft en de adem die daar behulpzaam bij is. Niet alleen op de yogamat hoor!
Ook in het dagelijks leven.
Wat heerlijk om eens yoga te consumeren en zo inspratie op te doen voor het nieuwe seizoen.
Ben je nieuwsgierig geworden? Meld je aan voor een proefles mail